21 kwietnia 2014 roku w TEA – Tenerife Espacio de Artesodbędzie się inauguracja wystawy ¨Plakat Filmowy: Polska Szkoła Plakatu lat 80-tych¨. Wystawa została zorganizowana przez Stowarzyszenie Polsko-Kanaryjskie ARKA, przy współpracy z TEA – Tenerife Esp
21 kwietnia 2014 roku w TEA – Tenerife Espacio de Artesodbędzie się inauguracja wystawy ¨Plakat Filmowy: Polska Szkoła Plakatu lat 80-tych¨. Wystawa została zorganizowana przez Stowarzyszenie Polsko-Kanaryjskie ARKA, przy współpracy z TEA – Tenerife Espacio de Artes oraz Instytutem Polskim w Madrycie. Wystawa, którą będzie można oglądać do 1 czerwca 2014 roku, stanowi uzupełnienie 3 Festiwalu Polskich Filmów na Teneryfie, który odbył się od 6 marca do 9 marca 2014 roku w TEA – Tenerife Espacio de Artes.
Określenie Polska Szkoła Plakatu, które zostało uznana za fenomen na skalę światową, powstało w połowie ubiegłego wieku i było używane wobec grupy polskich artystów, którzy zdobyli międzynarodowy rozgłos, wykonując plakaty o tematyce kulturalnej ( film, przedstawienia teatralne, cyrkowe)
Sławę Polskiej Szkole Plakatu nadali ludzie, którzy ją tworzyli, z jednej strony byli to polscy nauczyciele, którzy zdobyli swoje wykształcenie przed II Wojną Światową, z drugiej strony, młodzi pasjonaci, miłośnicy plakatu. Plakaty wykonywane przez nich były bardzo zróżnicowane stylistycznie. Ich wspólnymi cechami były jednak oszczędność formy, ironia, nowatorskie liternictwo. Charakter twórczości polskich plakacistów określany bywał jako styl „niezależności i bystrości rozumu”
Przedstawicielami polskiej szkoły plakatu byli m.in. Roman Cieślewicz, Henryk Tomaszewski, Jan Lenica, Walerian Borowczyk, Jan Młodożeniec, Marek Mosiński, Franciszek Starowieyski, Waldemar Świerzy, Witold Janowski, Wojciech Zamecznik, Wojciech Fangor, Wiktor Górka, Józef Mroszczak, Rosław Szaybo, Maciej Hibner, Maciej Urbaniec, Jerzy Treutler, Leszek Hołdanowicz, Tadeusz Trepkowski, Mieczysław Wasilewski i Julian Pałka. Za ich kontynuatorów natomiast uważa się dziś takich twórców, jak Jacek Ćwikła, Sebastian Kubica, Michał Sitek, Monika Starowicz czy Stefan Lechwar.
Polski Plakat do dzisiaj cieszy się dużym uznaniem, pomimo tego, że wielu twórców, którzy przyczynili się do powstania Polskiej Szkoły Plakatu już nie żyje. Warto podkreślić, iż wielu doskonałych artystów ma na swym koncie współpracę z tą grupą.
Musimy jednak pamiętać, że obecnie plakaty są tworzone i funkcjonują w innym środowisku niż te, które od lat sprzyjało ich rozwojowi i nadało im określony kształt. Ponadto, nie możemy zapomnieć, że także forma wizualna plakatów podlega ciągłej ewolucji.
Jednak warto podkreślić, że Polska Szkoła Plakatu jest czymś zupełnie innym od tego, co powstawało w innych krajach i dzięki temu zawsze budzi zainteresowanie i wywołuje głębokie przeżycia estetyczne.
Według opinii osób, które zajmują się plakatem filmowym, artystyczny plakat filmowy porzucił swoją funkcję reklamową, dzięki której wpływał na decyzje potencjalnych widzów, ponieważ jego wartość artystyczna, często oparta na nadmiernej liberalnej interpretacji, nie jest w stanie sprostać wymaganiom i wypełnić swojej funkcji informacyjnej.
Ja osobiście nie zgadzam się z tą opinią. Sam pamiętam, jak bardzo często właśnie artystyczne plakaty zachęcały mnie do oglądania słabych filmów. Jednak nie pamiętam, żeby któryś z tamtych plakatów od razu zniechęcił mnie do zobaczenia filmu, a teraz często się tak zdarza z plakatami fotograficznymi.
Nasze otoczenie i nasze życie ciągle się zmienia. Zmieniają się oczekiwania sponsorów, wymagania stron, mało prawdopodobne, żeby plakat filmowy mógł pozostać w niezmienionej formie, tym bardziej, że nie żyje wielu z jego twórców, na przykład: Tomaszewski, Zamecznik, Lenica, Cieślewicz albo Młodożeniec. Ponadto, trzeba przyznać, że plakaty Bartłomiejczyka, Gronowskiego, Trepkowskiego czy Skolimowskiego były inne od tych autorstwa Axentowicza, Frycza, Mehoffera czy Sichulskiego.
Krzysztof Dydo
Galeria Plakatu-Poster Gallery
Artykuł stanowi część albumu ¨Plakat polski XXI¨, Galeria Plakatu, Krakòw 2008